Fragment wstępu: "W każdej rodzinie dzieje się coś ciekawego, co warto zapamiętać, przekazać wnukom czy prawnukom. Zdarzają się rzeczy wyjątkowe, jednorazowe ze względu na specyfikę miejsca, czasu i środowiska. Ponadto nikt nigdy nie opisał tych zdarzeń, pozostawały jedynie przekazywane z ust do ust. To wspomnienia subiektywne osób uczestniczących bezpośrednio w danych wydarzeniach i sytuacjach, tylko ich dotyczących. Każda rodzina ma swoją niepowtarzalną historię, obfitującą w wiele ciekawych sytuacji, splatającą się z wydarzeniami w kraju, czy na świecie. Tak było w przypadku Marii Gawron - Marylki. O jej rodzinie i o niej samej będzie ta historia, której była świadkiem i aktywnym uczestnikiem. Marię Gawron poznałam będąc uczennicą i jej wychowanką. To ona była moją pierwszą nauczycielką. Prowadziła klasę od początku tj. od klasy pierwszej do jej ukończenia, czyli wówczas do klasy ósmej. Jako dziecko, po raz pierwszy przekraczając próg szkoły, byłam wpatrzona w młodą, energiczną i piękną nauczycielkę. Za-wsze schludnie, acz skromnie ubraną. Śledziłam każdy jej gest, ruch i słowo. Wyjątkowe dobro i ciepło, które z niej emanowało sprawiało, że nie czułam się obco w nowym otoczeniu. Wręcz przeciwnie wszystkie dzieci lgnęły do niej tak, jak do swojej mamy. Jej matczyne podejście do każdego ucznia sprawiało wrażenie rodzicielskiej atmosfery. Tak było przez kolejne lata, kiedy dorastaliśmy i dojrzewa-liśmy do pełnego uczestnictwa w życiu społeczności uczniowskiej. Być może sumienność, uczciwość i ciepło, którego przez osiem szkolnych lat doświadczałam spowodowało, że chciałam być taka jak ona i poszłam w jej ślady".